پری شاهرخ میهمان تابستانی و گنجینه زیستی اصفهان
به گزارش گل ارکیده، اصفهان دکترای تخصصی علوم محیط زیست اظهار داشت: پری شاهرخ، پرنده ای تابستان گذران و خوش آواز، با پرهای زرد درخشان و رفتاری درختزی، در زیستگاه های سرسبز استان اصفهان دیده می شود. این پرنده که به علت تغذیه از میوه ها و لارو حشرات اهمیت بالای ی در اکوسیستم دارد، با تهدیداتی مانند تخریب زیستگاه و شکار مواجه می باشد.
امیر فرح نسب در گفتگو با ایسنا اظهار نمود: پری شاهرخ(Oriolus oriolus) که در زبان انگلیسی با نام Eurasian Golden Oriole شناخته می شود، با نامهای دیگر مانند مرغ انجیر و مرغ انجیرخوار هم شهرت دارد.
وی ادامه داد: این پرنده در لیست اتحادیه جهانی محافظت از طبیعت(IUCN) با کمترین نگرانی(LC) طبقه بندی شده است و در لیست پرندگان حمایت شده جهانی و ملی ایران قرار ندارد. با این وجود، در استان اصفهان وضعیت این پرنده نزدیک به تهدید ارزیابی شده است.
عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان افزود: این پرنده در اصفهان تابستان گذران و مهاجر عبوری است و فعالیتهای خویش را در طول روز انجام می دهد. پری شاهرخ پرنده ای نسبتاً درشت جثه و اندکی بزرگ تر از سار است که بدنی زردرنگ دارد. در نرهای این گونه، رنگ زرد بدن درخشان تر دیده می شود و منقار قوی و صورتی رنگ دارند. بال ها و دم آنها سیاه است.
فرح نسب اظهار داشت: در فاصله چشم ها تا منقار، لکه سیاه مشخّصی دیده می شود، همینطور نوک شاهپرهای اولیه و سومین، سفید مایل به زرد است. در پرندگان ماده بالغ و نرهای دوساله، سر، روتنه، دُمگاه و پهلوها زرد مایل به سبز تا سبز روشن دیده می شود. بقیه قسمت های زیرتنه آنها سفید همراه با رگه های خاکستری است. چشمان و منقار آنها نسبت به نرهای بالغ، رنگ کم رنگ تری دارد. پرنده نابالغ هم شباهت زیادی به ماده دارد، اما به علت داشتن حاشیه زردرنگ پرهای روتنه، شاهپرهای پرواز و پوشپرهای کوچک روی بال ها، ظاهری فلس مانند دارد.
وی افزود: پری شاهرخ معمولا به تنهایی دیده می شود، اما در فصل زمستان و هنگام تغذیه در زمان مهاجرت، در دسته های کوچک جمع می شود. این پرنده در بین برگ های درختان به سختی دیده می شود، اما آواز خاص و دلنشینش حضور او را آشکار می کند.
عضو اتحادیه جهان محافظت از طبیعت و منابع طبیعی افزود: پرواز این پرنده، سریع و قدرتمند است که گاهی ناپایدار به نظر می آید، همینطور در مسیرهای طولانی، پروازی موجی شکل دارد. پری شاهرخ بیشتر از لارو حشرات تغذیه می کند و در پاییز و زمستان به سراغ میوه ها، مخصوصاً میوه های سَته مانند انگور، می رود. آشیانه این پرنده بشکل کاسه ای بافته شده از ساقه های بلندِ علوفه، پوسته درختان و پشم است که در محل انشعاب شاخه های افقی ساخته و به دو شاخه ی مربوطه متصل و درون آشیانه هم با پشم، مو و سایر الیاف نرم گیاهی پوشانده می شود.
فرح نسب اضافه کرد: این پرنده تک همسر است و معمولا سه تا چهار و در موارد نادر تا شش تخم می گذارد. تخم ها نیمه بیضی، صاف و صیقلی هستند و رنگ سفید، کرم یا ته زمینه صورتی دارند که با لکه های درشت سیاه تزیین شده اند. فرآیند جوجه آوری از اواسط اردیبهشت شروع می شود و تفریخ تخم ها( زمان بیرون آمدن جوجه ها از تخم) بین ۱۴ تا ۱۵ روز طول می کشد. جوجه ها هنگام تولد پوشیده از کرک و ناتوان هستند و برای تغذیه کاملا وابسته به والدین خود باقی می مانند. دوره پرورش جوجه ها هم ۱۴ تا ۱۵ روز به طول می انجامد. این پرنده معمولا در هر دوره جوجه آوری، یک یا دو دسته تخم می گذارد.
وی اظهار نمود: پری شاهرخ زیستگاهی درخت زی دارد و اغلب در جنگل های پهن برگِ خزان کننده با تاج پوشش انبوه، درخت زارهای دارای درختان بلند و مسن، درخت زارهای حاشیه رودخانه ها، پارک ها و باغ های میوه همچون پارک جنگلی ناژوان و اغلب نزدیک به آب دیده می شود. حضور این پرنده در استان اصفهان بیشتر در بهار و تابستان است و در پاییز و زمستان به تعداد کم مشاهده می شود. همچون تهدیدهای طبیعی و انسانی این پرنده میتوان به آتشسوزی درختان، آلودگی های زیست محیطی، شکار برای تاکسیدرمی، زنده گیری برای نگهداری در اسارت، قطع درختان و تخریب زیستگاه اشاره نمود.
این فعال محیط زیست اظهار داشت: گزارش ها نشان می دهند که جمعیت این پرنده در سطح جهان رو به کاهش است. پری شاهرخ در طبیعت اهمیت بالای ی ایفا می کند؛ چونکه با تغذیه از میوه در ختان و دفع دانه های آنها، به تکثیر درختان کمک می نماید. آواز دلنشین این پرنده هم از فواصل دور قابل شنیدن است و معمولا با هیچ پرنده دیگری اشتباه گرفته نمی شود.
منبع: گل اركیده
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب